afgelopen weekend waren we te gast in Manchester voor onze eerste internationale baanwedstrijd sinds Rio 2016. Met gezonde spanning vertrokken we op vrijdagmiddag vanuit Amsterdam om de grote plas over te steken. We hadden een appartement geboekt direct aan de wielerbaan, dus eenvoudig even heen en weer ook tussen de ritten door. Eenmaal met de trein en de tram aangekomen bij de velodrome voor de inschrijving, bleek dat er nog plaats was om 2uur later te starten op de kilometer.
De kilometer.
Een onderdeel dat we meestal links laten liggen. Maar nu leek het een goede kennismaking met de baan. we hadden geen rekening gehouden met de kilometer, dus aan de start in shirt en broek ipv snelpak. Ondanks dat reden we een pr en in de uitslag 6e. Een goede opwarmer voor de achtervolging.
De achtervolging.
Sochtends alvast even de maaltijden van de middag klaarmaken en met goede zin naar de baan voor de kwalificatie. We mochten starten tegenover Zweden. We haalden ze 2keer in en reden de beste tijd van het seizoen. het bleek niet goed genoeg voor de finale. Maar we mochten in de avond wel terugkomen voor de rit voor het brons. In de kleine finale merkte we dat het lekker liep, we konden een goed ritme vinden en liepen in op de Spanjaarden. Uiteindelijk waren ze een mooi richtpunt en verbeterde we onze tijd van de kwalificatie en pakte het brons🥉.
Al met al een kort maar krachtig weekend, want zondagochtend vertrokken we weer voor de terugweg. De komende weken trainen we gericht verder richting het WK. We hebben de baanflow in ieder geval weer te pakken.
Recente reacties