EMMEN – Tandemwielrenners Vincent ter Schure en Timo Fransen hebben in Emmen de wereldtitel op de tijdrit veroverd. In eigen land was het koppel de snelste over ruim 31 kilometer.
Na een valpartij twee weken leken de wereldkampioenschappen te vroeg te komen, maar Houtenaar Ter Schure en Fransen uit Weurt bewezen het tegendeel. Ter Schure en Fransen werden in Rio de Janeiro drie jaar geleden al wel paralympisch kampioen, maar moesten tot vandaag wachten op hun eerste wereldtitel. Op het parcours door het centrum van Emmen waren ze beduidend sneller dan alle concurrenten. De Britten Bate en Duggleby pakten het zilver, brons was voor het Poolse koppel Polak en Ladosz. “Dit voelt als loon naar werken”, zei Ter Schure met de regenboogtrui om zijn schouders. “We wisten dat het erin zat, maar telkens lukte het net niet. Na vier keer zilver en een keer brons eindelijk goud; en dan ook nog in eigen land, dat is fantastisch. Het besef is er nog niet helemaal, maar dat het gelukt is, voelt geweldig.”
Hoewel Ter Schure en Fransen het hele jaar al bewezen de besten te zijn in het tandempeloton, kwam de wereldtitel toch als een soort verrassing. Een valpartij een kleine drie weken geleden gooide de voorbereiding van het duo in de war. “Toen stond het huilen ons nader dan het lachen. Dat we nu zó goed zijn, is een verrassing”, erkent tandempiloot Fransen, die er bij de valpartij met schaafwonden afkwam. Ter Schure liep toen een ontwricht sleutelbeen op. In overleg met de artsen werd besloten dat de man uit Houten pas na de WK geopereerd wordt. Met tape en pijnstillers werd het euvel tijdelijk verminderd. “We zitten natuurlijk veel in dezelfde houding op de fiets, dat scheelt”, blikt Ter Schure terug. “Ik heb het gevoeld, maar er niet veel hinder van.
Na het WK-goud in de tijdrit verleggen Ter Schure en Fransen hun focus nu naar de wegwedstrijd van zaterdag. Dan rijden ze ruim 103 kilometer. “Het is dan weer afwachten hoe mijn schouder het houdt”, blikt stoker Ter Schure vooruit. “31 kilometer in dezelfde houding ging goed, maar een wegrace is toch iets heel anders: meer variatie, meer hobbels. Hoe dat gaat met mijn schouder, zien we zaterdag wel.”
Recente reacties