Begin mei was het even proberen voor mij op de tandem bij Timo Fransen.
Ik volop in mijn proces om te leren omgaan met mijn visuele beperking en vooral de vooruitzichten die mij zijn geschetst door artsen en medici.
Maar die keer op de tandem was toch meer uitdaging dan ik had gedacht.
Een 2e keer was snel in de dop en Timo en ik vonden elkaar snel in een ambitie om ergens voor te gaan.
Uit een ontspannende speelsheid ontstond de inschrijving voor de Ronde van Belgie. Een internationale UCI meerdaagse van 4 dagen. Dus ik na 7 jaar toch weer wat in training met nog wel wat kilootjes teveel maar och….. we gaan voor de fun!
1 keer een tijdritje ergens op de veluwe als serieuze test en hop daar gingen we met 2 tandemfietsen in een auto, 6 stel wielen, tassen etc etc.

Dag 1.
Gedinne. Proloog
Als solofietser was ik nooit de sterkste klimmer, lees: rond de 87 kilo, dus enige verontrusting ontstond na elke kilometer die we zuidelijker zakten in Belgie. Tegen de grens aan van Luxemburg hielden we halt en zie hier: `een glooiend parcours van ongeveer 5 km`
De proloog dus. Vrij vooraan starten en gaan!! Met 75 km/uur door een bocht maar dan achterop en niet kunnen sturen. Poeh dat vraagt wat overgave maar Timo is ervaren moest ik meerdere malen tegen mijzelf zeggen. We konden toch goed doorpacen op de kracht. Uitslag: 2e!!! Rond de 47 km/uur gemiddeld, glooiend. Pff. Daar ging onze insteek. Voor de fun!? Vanaf dag 1 een klassement verdedigen lag niet in de vooruitzichten
Overigens versloegen de wereldkampioenen ons ruim. 2 Poolse bouwvakkers op de fiets die nog is 8 sec rapper deden. Oei!
Op naar de middag.
Gedinne. Etappe 1
Hetzelfde `glooiende`parcours, alleen dan 14 maal rond. Ai! Hoe zouden we de proloog verteren en de glooiing. Ik een beetje ongerust over mijn hertstelvermogen. Dus volop vertrouwend op Timo zijn klimmersbenen, die hij overigens moest insteken in een te kleine schoen. Meneer was zijn eigen schoenen vergeten en mocht lenen, 2 maten te klein.
2e in het klassement, dus dat hield in: `starten in de groene punten trui`, toch leuk!
Mooie, zware etappe maar precies op het goeie moment getimed. Er ontstond een kopgroep van 6 koppels, waaronder wij.
In de sprint bergop was onze massa toch iets te groot en de benen te vermoeid, zo mistten we net het podium. 4e.
2e plek in het klassement behouden en tevreden terug naar het `platte Belgie`gelukkig.

Dag 2.
Overpelt.
Een dag die in teken stond van het in de tang zitten van Polen. 4 koppels, 3 erg sterk en voorgaande jaren werd in deze etappe al meerdere malen een coupe gepleegd door dezelfde samenstelling Polen. Dus voorgenomen dit jaar het anders aan te pakken. Dus niet.
1 moment onoplettendheid en te trage respons en poef!! Daar ging er 1. Uiteindelijk pakten ze ruim 4 min op ons en ineens zat het klassement op slot. Wij werden 5 in de sprint en verloren een plek in het algemeen klassement. Dit was zeker niet meer voor de fun! Balen.

Dag 3
Hulshout. Tijdrit.
Nog korter als de proloog, 2,6 km op een heel oud wielerbaantje met 16 hobbels op een vierkante meter moesten we strijden voor plek 3 in het klassement. Rechtstreeks in een soort achtervolgings-setting tegen onze rivalen op de 4e plek. U raadt het al, een pools duo.
Puffen, blazen, duwen, pushen en stoempen was het. De polen versloegen we met een gemiddelde van boven de 50 met staande start. We werden 4e. Nummers 2, 3 en 4 in dezelfde seconde en we zaten net aan de verkeerde kant van die seconde, helaas.
Die bouwvakkers van dag 1 wonnen ook hier met een gemiddelde van bijna 54 km/uur.
Knap hoor.
Hulshout. Etappe 3
We begonnen ons redelijk zorgen te maken, dag 3 en al veel gegeven, geen wedstrijdritme en ja hoe verteer je dan 3 dagen tot het gaatje.
Zo dus!
We pleegden een coupe met de Engelsen, reden weg na 6 rondjes en reden onze ……….. uit de broek tot rondje 3 voor het eind. Met 4 weg, helaas wel met de gele truidragers mee. We pakten bijna 4 minuten op onze andere rivalen. Pakten onze plek terug in het klassement, 2e en werden ook 2e in deze etappe. Tactisch goed aangepakt maar nog te onstabiel samen op de fiets. De Engelsen pakten ons in met een sprint die rechtdoor ging bij hun. Wij gingen nog iets teveel ons eigen weg op de fiets wat resulteerde in een onstabiele fiets en snelheidsverlies. Maar eerlijkheidshalve moet het gezegd worden. De Engelsen waren heel sterk die dag en wonnen terecht.

Dag 4 (en tevens laatste dag, gelukkig)
Essen.
De benen strak en vol, zitvlak, oef… laatste dag.
Vanaf de start zat de koers op slot. Het klassement was gemaakt. De Polen tevreden met hun overwinning, wij met plek 2 en de Engelsen met plek 3. Het werd nog even spannend na een lekke band van de gele truidragers 2 ronden voor het einde. Wij toch 2 ronden vol gegeven en pakten nog ruim 1,5 minuut terug in het klassement maar stonden er 4 achter. En een mooie overwinning voor Patrick en Tristan.
Dus slotsom, 2e in het eindklassement en 2e in het puntenklassement.
Zware week, boven verwachting gegaan. Fietsen blijft in het bloed zitten. En erg veel fun gehad!

Sportieve groet Timo Fransen en Vincent ter Schure.