Wij twijfelden in eerste instantie aan dit kamp. Wel/niet doen. Onze trainer overtuigde ons om dit uiteindelijk wel te doen. Met name voor de aanpassing aan de hitte in Tokio. Let op: met terugwerkende kracht, wonnen wij ons goud in kletsnatte omstandigheden met 17 graden. Achteraf is alles makkelijker.

Wij twijfelden door onze ervaring vanuit Rio. Het reizen met al je spullen van hot naar her kost nogal eens wat energie. De logistiek zag er vanuit ons perspectief uit als een kleine hel maar op 4 augustus vertrokken wij toch richting Portugal. Vanaf dan gingen er vier tandems, twee solofietsen en nog heel veel extra reservemateriaal en gereedschap in dozen met ons mee. Globaal zag het er als volgt uit: Thuis-Papendal/Amsterdam-Porto/Anadia-Amsterdam-Tokyo-Baandorp-Wegdorp-Tokyo-Amsterdam/Papendal-Thuis.

Het kamp in Anadia liep niet vanzelf. De duim gaf hinder, herstel ging traag en de goeie benen waren soms ver te zoeken. Op het einde van het kamp begon het meer op lijn te komen. Ook nu is de les weer dat het logistieke deel veel energie kost. De buitenstaander heeft vaak geen idee. Na onze gouden medaille/huldiging moesten wij binnen een uur onze fietsen ingepakt hebben voor de terugreis. Binnen 6 uur na de finish zaten wij in de bus terug richting het vliegveld. Na iets meer dan 48 uur na onze finish stonden wij met onze geliefden in onze armen terug in Nederland, zonder echte slaap. Meer zombie dan mens. 

Citaat: ‘De ziel doet er soms nog een extra paar dagen over om ook mee over te komen na een reis die de tijdsgrenzen doorkruist.’ De dagen na thuiskomst is er veel herkenning in dit citaat.

Dit verhaal stond in het najaar van 2021 in onze nieuwsbrief. Wil jij de nieuwsbrief ook ontvangen (3-4 keer per jaar), meld je dan hier aan.