SAINT-QUENTIN-EN-YVELINES – Tandemwielrenners Vincent ter Schure (uit Houten) en Timo Fransen (Weurt) hebben brons gewonnen op de wereldkampioenschappen baanwielrennen in Saint-Quentin-en-Yvelines. In de voorstad van Parijs waren de Nederlanders de sterksten in de strijd om het brons op de achtervolging.

De slechtziende Ter Schure en piloot Fransen noteerden in de kwalificaties de derde tijd, waardoor ze veroordeeld waren tot de strijd om het brons. In die race over vier kilometer bogen ze een kleine achterstand tegen het Franse koppel Lloveras/Gressier in het begin van de race om tot een voorsprong van bijna zes seconden. ‘Over de uitvoering zijn we tevreden”, concludeerde Ter Schure na de race. ‘Zeker technisch reden we goed, in de strijd om brons nog anderhalve seconde sneller dan in de ochtend. Gezien de voorbereiding was dit het hoogst haalbare.’

Post-paralympisch jaar
Na het succesvolle jaar 2021, waarin ze paralympisch kampioen op de weg werden, namen Ter Schure en Fransen wat gas terug. Ook daardoor was de voorbereiding op de WK baanwielrennen niet ideaal. ‘Kort voor het toernooi werd ik ook nog twee keer ziek’, verzucht Fransen. ‘Dat soort dingen moet je incalculeren als je in een post-paralympisch jaar de teugels fysiek en mentaal laat vieren. En dat zie je eigenlijk in ons hele jaar terug. Zowel in trainingen als in wedstrijden. Daarom mogen we toch dik tevreden zijn met dit resultaat als afsluiting van dit seizoen.’

Scherper
Een smetje op de dag was de val van landgenoten Tristan Bangma en Patrick Bos, die in de finale van de achtervolging onderuit gingen na een klapband. Ter Schure: ‘Het was een heftige val die ze het goud kost. Dat was enorm schrikken.’ De wereldtitel ging door de val naar het Britse duo Bate/Latham. ‘Die twee koppels zijn op dit moment een maatje te groot voor ons’, knikt Fransen. ‘We sluiten dit seizoen nu af en volgend jaar zullen we weer scherper zijn; in onze voorbereiding en in onze vorm. Dat is wat we uit dit jaar leren. Je hebt zo’n minder jaar nodig om scherper en extra gemotiveerd te zijn.’

Tekst: Robin Wubben/ParaWatcher, foto: Marco Knies