Na een lange stilte een update van de afgelopen weken. Bewust besloten we ons niet bezig te houden met social media of andere media en ons echt puur te focussen op wat komen ging. WK Notwill. HET doel van dit jaar, belangrijk als piekmoment maar ook belangrijk als selectie moment richting Rio 2016.
Bezig met een ongelofelijk seizoen vertrokken we begin juli naar Italie voor het eerste deel van ons trainingskamp, vervolgens naar Zwitserland. Om daar veel en vaak het parcours te verkennen en te trainen. Prachtige plek in Gossau met fijne en behulpzame mensen om ons heen. Trainingen die goed liepen en waardes die er veelbelovend uitzagen. Eind juli vertrokken we ook daar om aan te sluiten bij de selectie voor de WorldCup in Elzach (DL) voorafgaand aan het WKin Nottwil
Elzach: Potdikke wat een succes was dat. Eerst de tijdrit met een onwijs close finish. Achter de Polen moesten we onze figuurlijke ballen uit de broek rijden om het te halen. Hangen, wurgen, stoempen en zwoegen was het. Met 3 sec op 34 minuten wonnen we. Nipt dus, heel nipt. We waren gewaarschuwd. Nog nooit kwam iemand zo dichtbij in een tijdrit dit jaar bij ons. Polen in vorm en iets in het voordeel bergop. Iets lichter van postuur en misschien toch ook daar wat meer in getraind en ervaren in. Het bergop rijden op de tandem. De wegwedstrijd waren we dan ook super gebrand. Het plan was om vanuit het startschot het vuur aan de schenen te leggen bij iedereen op een heel technisch parcours. En zo ging het! Intensieve warmup op de tacx gedaan samen. Startschot! En dan direct de knuppel in het hoenderhok. We kregen 3 meter, 5,5 bij de volgende bocht, 6,7 bij de volgende en 13,4 bij de daaropvolgende en weg waren we…… Van start tot finish op kop vanuit het startschot. Met kippevel elke ronde langs start-finish. Geweldige ambiance. onze vrouwen die erbij waren en schor uitzinnig langs de kant stonden te schreeuwen. We wonnen uiteindelijk met 3 min voorsprong op nummer 2. By far de mooiste overwinning dit jaar! het WK mocht komen. We were ready en toch ook gewaarschuwd door de Polen.
WK Tijdrit. Startend als laatste, als favoriet! 3 van de 3 WorldCups gewonnen op dit onderdeel met hetzelfde deelnemersveld. Dan mag je het niet meer laten liggen. Maar verdorie! Het liep anders. Vanuit de start waren we goed weg. Eerste stuk ging subliem. Binnen 5 km zaten we op de bagagedrager van onze voorganger, het Italiaanse duo wat uiteindelijk 3e werd en die we al na 1 ronde 1 minuut inhaalden. Maar toen al problemen met de ketting. Gekloot in de eerste ronde, ketting ging niet goed op het binnenblad, terug op het buitenblad verliep ook niet soepel, 1, 2, 3 4 trappen laten liggen, benen moeten stilhouden. frustratie komt op. Ho is!! ook nog is een bus op parcours, schrikken! Bocht niet goed kunnen draaien daardoor. Kortom die eerste ronde verliep al chaotisch. Toch komen we door als 2e op maar 3 sec van die Polen. 2e ronde draaien we in en jawel hoor op de klim valt de ketting er helemaal af met schakelen. Dat zijn kostbare secondes. Halverwege de 2e klim krijgen we door dat we 10 sec achter liggen. Het 2e deel van de klim geven we nog is alles. We rijden echt hard omhoog en storten ons in de technische afdaling. Als duivels naar beneden. Timo snijdt ultieme lijnen in het asfalt! Laatste bocht naar links en ik weet nog dat ik denk: `we gaan hem winnen`. Zetten nog is aan en dan: PANG!! Ik roep tegen Timo; SCHAKELEN!! maar dat wil alleen met een ketting en laat die nou net daar in tweeen breken en KLATS! weg WK. lopend naar de finish. Ik sta op het punt mijn helm aan gruzelementen te gooien maar de bondscoach is net op tijd en pakt mijn helm af. Wat was het geweest?? In ieder geval 2 en misschien goud. We zullen het nooit weten. Met woeste razernij in de lendenen op naar zaterdag. Dan maar in de wegrit!
WK wegrit: Als altijd besloten we het initiatief te nemen. Hetzelfde loodzware rondje. echter nu 7 maal rond ipv de 2 van de tijdrit. De eerste ronde reden we op de klim al op kop soeverein omhoog. Na 1 ronde schift het zich al volledig. Met een kopgroep van 3 komen we voorop. Wij, Spaans duo en uiteraard de Polen. In de tussenliggende ronden gebeurd er eigenlijk niet veel. We werken samen en rijden makkelijk voorop. De 1 na laatste ronde dreigt er wat aan te sluiten vanuit de achterhoede. Dan besluiten we er een klap op te geven in de afdaling en richting start-finish. Polen heeft pannen of moet passen! Zodoende draaien we met Spanje de laatste ronde in. Vanaf het begin eigenlijk de minste van ons 3. Echter merken we dat ze die laatste ronde nog goed zijn. We proberen weg te rijden van ze maar hardnekkig komen ze elke keer terug. De een na laatste bocht in op kop, stadion in maar dan laten we net iets te veel ruimte aan de binnenkant. Hij gooit hem in het gat. Allebei zwalkend door die laatste bocht op de atletiekbaan. De dood of de gladiolen naar de finish. We komen nog terug op ze maar verliezen met een half wiel! 2e! Winnen zilver maar nadien en nu nog steeds is het residu qua gevoel: goud te hebben verloren! Oei wat waren we dichtbij en wat hebben we het zelf laten liggen
Wel is Rio een stuk dichterbij gekomen. een heel stuk!
Maar oei, oei, OEIIII wat waren we close bij die regenboogtrui! Maar wat maakt het ons nog hongeriger!
Recente reacties