Het was lang spannend of we zouden gaan. Begin juni was er ineens groen licht vanuit de overheid. Na dat besluit hebben we alles doorgesproken en de risico`s bekeken en besloten te gaan. 15 juni zaten we in de auto naar Livigno. Een plek waar we vaker op hoogte hebben gezeten. Dit is de 3e keer. Dit kamp stond al gepland voor deze data. Het zou onze aanloop zijn naar de spelen. Deze aanloop gaan we nu gebruiken om ons voor te bereiden op het werelduurrecord. Naast dat dit een extra investering is op de lange termijn richting de spelen, is het ook een perfecte testcase. De tijdslijn naar de spelen zal hetzelfde zijn als richting het werelduurrecord. Dit hebben we bedacht samen met onze trainer en bondscoach. Volgend jaar kunnen we nog beter implementeren wat goed heeft gewerkt en wegstrepen wat niet heeft gewerkt. Steeds beter leren we onszelf als duo kennen maar ook als individu in hoe we naar een belangrijk event moeten toewerken. We zitten in onze eerste week in Livigno. Deze staat in het teken van acclimatiseren. Je lijf moet wennen aan het leven op hoogte en het tekort aan zuurstof. De trainingen zijn relatief makkelijk in zo`n eerste week maar de dagen zijn niet minder intensief.     s` Nachts is het soms letterlijk wakker schrikken en happen naar lucht. Een soort vis op het droge. De 2e week zijn we als het goed is aangepast aan de hoogte en zullen de uren opgevoerd worden naar 4 tot 6 uur per dag en soms langer. De omgeving is adembenemend. Hoge bergen maakt ons nederig en klein. In deze omgeving is het veel duidelijker dat de natuur, het leven regeert. In de bijgevoegde foto ziet u een deel van de beklimming van de Cancano. 14 km klimmen met meer dan 20 haarspeldbochten. Op de top heb je een fenomenaal uitzicht.