Twee keer zilver op de WK in Glasgow, twee keer zilver op de EK in Rotterdam. Dat is voor tandemkoppel Vincent ter Schure en Timo Fransen de score aan het einde van het seizoen. ‘Vanaf nu gaat de focus op Parijs. Wij leven voor de paralympische jaren’, concluderen de twee.
 
Houtenaar Ter Schure en Fransen uit Weurt zitten al heel wat jaren samen op de tandem. Het hoofddoel voor de twee ligt volgend jaar in Parijs, op de Paralympische Spelen. ‘Dit jaar was nog wat onrustig, met blessures, ziek zijn en randzaken. Over een paar weken gaat de focus echt weer 100% op de sport. Op die manier valt er winst te halen’, zegt de 43-jarige Ter Schure, die slechtziend is en achterop de tandem zit.

Piloot Fransen (36) snapt wel dat ze het dit jaar regelmatig af moesten leggen tegen landgenoten Tristan Bangma en Patrick Bos: ‘We hebben ongeveer een even grote motor, maar met name in de sprint zijn zij beter. En zij hebben een nagenoeg perfect jaar gehad.’

Belangrijk
Op weg naar Parijs was dit, erkennen de twee, al een belangrijk jaar. ‘Het doel was om zoveel mogelijk punten voor Nederland te verzamelen, om zoveel mogelijk startbewijzen voor de Paralympische Spelen te verdienen’, legt Ter Schure uit. ‘Dat is gelukt. Maar wij leven echt voor die paralympische jaren, dan valt alles op zijn plek. En dat traject gaat nu beginnen.’

De komende winter wordt bij het team alles tegen het licht gehouden: trainingsvormen, materiaal; alles wordt uitgetest. Fransen: ‘Dit is het moment om daar aandacht aan te geven. Met als doel het in 2024 beter te doen dan dit jaar.’

Verkenning
Eind september gaan Ter Schure en Fransen waarschijnlijk richting Parijs om het paralympisch parcours te verkennen. ‘Dan kunnen we daarna beslissen over materiaal, versnellingen, het type fiets dat we gaan rijden; wat past bij ons en bij het parcours? Met die informatie begint het traject richting de Spelen’, legt Ter Schure uit.

Of de twee ook als baanwielrenners actief blijven, is nog onzeker. Fransen: ‘Het was voor ons al een bijnummer en dat zal het nog meer worden. Dit jaar hebben we nog wat baantrainingen gedaan, ik denk dat we dat komend jaar niet, of in elk geval nóg minder gaan doen. We willen goud op de weg; dat is het doel.’

Grinta
De vergelijking met de vorige paralympische cyclus van vier jaar gaat volgens Ter Schure en Fransen wel op: ook toen waren de jaren in aanloop naar de Paralympische Spelen rommelig en soms twijfelachtig. ‘Maar als het dan een paralympisch jaar is, valt alles ineens op zijn plek. Dat zijn de jaren waarvoor we fietsen’, erkent Fransen. ‘Als we er zin in hebben, als de kop goed staat, is er veel mogelijk. En die grinta, die gretigheid, is er zeker richting Parijs.’

Tekst: Robin Wubben
Foto: Ilse Schaffers